Kakkerlakken en katten... Aangekomen in Kaapstad!
Blijf op de hoogte en volg Anne
27 Januari 2015 | Zuid-Afrika, Bergvliet
Op het moment dat ik aan tafel zit en met deze blog wil beginnen gebeurd er iets vreselijks. De kat ‘Charlie’ grijpt me zomaar in mijn sokken. Ik schrik me natuurlijk dood en ik had dit ook niet met haar afgesproken, we zouden namelijk de komende maanden minimaal 3 meter afstand houden. Zij houdt niet van mensen en tja ik ben een ‘hondenmens’ en ik hou niet van katten. Maar goed, dat is nog niet alles... Hij vindt niet alleen mij niet aardig, hij zette de aanval ook in op een kakkerlak die over mijn voeten kroop. Jaaa mensen, IK BEN IN ZUID-AFRIKA! Over de grootste spanning van deze dag stop ik nu met vertellen, want ik ben veel te bang dat ik nachtmerries krijg en ik zal voor jullie proberen wat chronologischer te schrijven!
Ik ben voor bijna vier maanden in Zuid-Afrika. Ik ga 3 dagen in de week stage lopen op een basisschool, een afstudeeronderzoek doen en verder natuurlijk genieten van alles dat Zuid-Afrika te bieden heeft.
Maandag 26 januari ben ik vertrokken. Samen met mijn gezin, vriendinnetjes en lieve vriend gingen we naar Düsseldorf. Na het inchecken, een kop chocomelk en een hamburger was het moment daar.. Afscheid nemen van al die lieve mensen. Daar kwam natuurlijk wel een traantje bij kijken, of iets meer dan één… Brullen! Eenmaal onderweg kwam het besef dat ik echt vier maand weg ga. We hadden gelukkig een prima vlucht, lekker rustig. Zo’n 6 uur naar Dubai, daar 4 uur wachten en toen nog zo’n 9 uur naar Kaapstad. Gelukkig hadden ze ontzettend veel mooie films. Helaas koos ik voor een saaie, maar ik moest het dit keer ook helemaal zonder Roy’s filmadviezen doen.. Verder een paar keer op mijn sokken door het vliegtuig gelopen, want veel meer dan je grote teen kan je toch niet echt bewegen in zo’n ding. Nu goed in de prak dus. Prima eten gehad, heel wat slaappogingen gedaan en voor je het weet zie je vanuit je kleine raampje de Tafelberg!
Diane, de aardige vrouw waar we bij in huis wonen heeft ons opgehaald van het vliegveld. Onderweg merkte ik in wat voor een andere wereld ik ben terecht gekomen. We zagen prachtige natuur, dikke auto’s, maar ook sloppenwijken. Diane woont hier alleen met, je raad het al, haar kat. Ze heeft een erg mooi groot huis waar ze eerst met haar man en 4 kinderen woonde. Er staat een klein huisje naast waar een lief klein Afrikaans vrouwtje van 76 woont, ze werkt al super lang voor Diane en ze gaat bijna met pensioen. Het is hier normaal om oude werkloze mensen in huis te nemen. In ruil maken ze schoon, wassen ze etc. Ze krijgt ook eten, maar dat eet ze op in haar eigen huisje, dus ik zie haar weinig. Best bijzonder en het voelt nog een beetje gek, maar ze is blij dat ze hier mag zijn geloof ik.
Diane ging terug naar haar werk, Laura en ik hebben onze koffers, van 29,5 kilo uitgepakt. Na haar werk heeft ons wat meer van Kaapstad laten zien. We zijn naar de supermarkt geweest en hebben de stagescholen van ons en de andere studenten bekeken. We zijn ook even langs hun huis gereden. Ze wonen daar met z'n vijven. Het was de bedoeling dat we dan zelf de weg een beetje zouden weten, maar ik ben een echte vrouw en moet eerlijk zeggen dat ik werkelijk niks heb kunnen onthouden. Gelukkig nog genoeg tijd om dit uit te zoeken. Ik ben al lang blij dat ik de weg door dit grote huis weet ;) Maar wees niet bang pap, ik zal proberen niet door deze stad te gaan dwalen. We hebben nog lekker gegeten en ‘goddank’ heeft ze een fijne douche! Morgen maar eens wat aan deze gebroken witte kleur van mij doen en de jetlag verwerken aan het zwembad.
Ja, ik denk dat ik me hier wel prima ga vermaken.
Veel liefs uit Kaapstad!
Ik ben voor bijna vier maanden in Zuid-Afrika. Ik ga 3 dagen in de week stage lopen op een basisschool, een afstudeeronderzoek doen en verder natuurlijk genieten van alles dat Zuid-Afrika te bieden heeft.
Maandag 26 januari ben ik vertrokken. Samen met mijn gezin, vriendinnetjes en lieve vriend gingen we naar Düsseldorf. Na het inchecken, een kop chocomelk en een hamburger was het moment daar.. Afscheid nemen van al die lieve mensen. Daar kwam natuurlijk wel een traantje bij kijken, of iets meer dan één… Brullen! Eenmaal onderweg kwam het besef dat ik echt vier maand weg ga. We hadden gelukkig een prima vlucht, lekker rustig. Zo’n 6 uur naar Dubai, daar 4 uur wachten en toen nog zo’n 9 uur naar Kaapstad. Gelukkig hadden ze ontzettend veel mooie films. Helaas koos ik voor een saaie, maar ik moest het dit keer ook helemaal zonder Roy’s filmadviezen doen.. Verder een paar keer op mijn sokken door het vliegtuig gelopen, want veel meer dan je grote teen kan je toch niet echt bewegen in zo’n ding. Nu goed in de prak dus. Prima eten gehad, heel wat slaappogingen gedaan en voor je het weet zie je vanuit je kleine raampje de Tafelberg!
Diane, de aardige vrouw waar we bij in huis wonen heeft ons opgehaald van het vliegveld. Onderweg merkte ik in wat voor een andere wereld ik ben terecht gekomen. We zagen prachtige natuur, dikke auto’s, maar ook sloppenwijken. Diane woont hier alleen met, je raad het al, haar kat. Ze heeft een erg mooi groot huis waar ze eerst met haar man en 4 kinderen woonde. Er staat een klein huisje naast waar een lief klein Afrikaans vrouwtje van 76 woont, ze werkt al super lang voor Diane en ze gaat bijna met pensioen. Het is hier normaal om oude werkloze mensen in huis te nemen. In ruil maken ze schoon, wassen ze etc. Ze krijgt ook eten, maar dat eet ze op in haar eigen huisje, dus ik zie haar weinig. Best bijzonder en het voelt nog een beetje gek, maar ze is blij dat ze hier mag zijn geloof ik.
Diane ging terug naar haar werk, Laura en ik hebben onze koffers, van 29,5 kilo uitgepakt. Na haar werk heeft ons wat meer van Kaapstad laten zien. We zijn naar de supermarkt geweest en hebben de stagescholen van ons en de andere studenten bekeken. We zijn ook even langs hun huis gereden. Ze wonen daar met z'n vijven. Het was de bedoeling dat we dan zelf de weg een beetje zouden weten, maar ik ben een echte vrouw en moet eerlijk zeggen dat ik werkelijk niks heb kunnen onthouden. Gelukkig nog genoeg tijd om dit uit te zoeken. Ik ben al lang blij dat ik de weg door dit grote huis weet ;) Maar wees niet bang pap, ik zal proberen niet door deze stad te gaan dwalen. We hebben nog lekker gegeten en ‘goddank’ heeft ze een fijne douche! Morgen maar eens wat aan deze gebroken witte kleur van mij doen en de jetlag verwerken aan het zwembad.
Ja, ik denk dat ik me hier wel prima ga vermaken.
Veel liefs uit Kaapstad!
-
27 Januari 2015 - 22:52
Eoy:
Leuk! Even lekker wennen aan je nieuwe omgeving en dan gaat het helemaal goed komen! Met de kat word je vast ook nog wel vriendjes! Veel plezier Ann! -
27 Januari 2015 - 22:59
Sanne:
Hoi Anneeee,
Ik hoorde van Roy dat je inderdaad goed bent aangekomen en je huis ziet er superchill uit ook al heeft het kakkerlakken brrr. Wat heb je een ontzettend leuke schrijfstijl hahaha, ik kan nu al niet wachten op je volgende verslagen en foto's! Heel veel succes deze eerste paar daagjes en veel plezier in het zwembad (gosh ik ben zó jaloers).
Xxx -
28 Januari 2015 - 23:59
Germa:
Ha lieve Anne, ik heb genoten van je eerste verslag. Je hebt dezelfde humoristische schrijfstijl als je vader en Roy , dus dat belooft nog wat. Ik zie er naar uit. Je ervaring met de gepensioneerde Afrikaanse hulp zul je nog wel vaker tegenkomen. Apartheid bestaat er officieel wel niet meer , maar de praktijk laat vaak nog wel anders zien. Mooi huis trouwens waarin je woont de komende vier maanden. En zie vriendjes te worden met de kat en hopelijk was de eerste kakkerlak ook de laatste. ( maar ik denk dat dat een illusie is. Voordeel ze lusten geen meisjes uit Nederland) liefs Germa -
29 Januari 2015 - 11:15
Anne :
Dankjulliewel :)
Ja Germa het is erg bijzonder. Ze heeft een klein houten hutje van nog geen 3x3 meter in de tuin met alleen een tv en een bed...
Haha ik ga het proberen, maar geloof dat Charlie en ik eigenlijk wel genoeg andere vrienden hebben. De dode kakkerlak in het keukenkastje bijvoorbeeld. Lekker naast het tostiapparaat! Dus die ene was niet de eerste en de laatste helaas.. Maar dat ze me niet zullen opeten is wel een geruststellende gedachte. Hopelijk ook geen klein hapje om te proeven... ;)
xLiefs! -
29 Januari 2015 - 18:26
Karen:
ha lief nichtje,
Fijn dat de eerste berichten goed zijn. Hopelijk kom je niet in gevecht met andere beesten dan de kat en de kakkerlak -
29 Januari 2015 - 19:03
Hanneke Overmeer:
Ha Anne,
Wat een ervaringen! En dan ben je er nog maar net ;-)
Ik wens je een prachttijd toe en erg leuk om je op deze manier te kunnen volgen!
We missen je wel op de Alfonsus!
Hanneke -
31 Januari 2015 - 13:15
Anne Lentfert:
Hey,
Ja, we gaan nog heel wat meemaken hier, maar dat komt helemaal goed! We zullen voorzichtig doen Karen, hou jij een beetje een oogje in het zeil op de Hofkamp?
Haha, bedankt! :)
Liefs Anne.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
